با اتمام تعطیلات رسمی و غیررسمی نوروزی، امور کشور عملاً از امروز آغاز شده و فصل دیگری از کارنامه ما ورق خواهد خورد. گذشته از برنامه‌های فردی، اولویت جمعی دولت و ملت ما در سال 1395 پرداختن به «اقتصاد مقاومتی» است. اما «اقدام و عمل» پسوند مهمی بود که رهبر فرزانه انقلاب برای نام امسال مورد استفاده و تأکید قرار دادند: «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل». چرا؟
حقیقت آن است که «بهار» و «نوروز» بیش از هر چیز یادآور فرصتی دوباره است. انسان خردمند با نگاهی به گذشته‌ای که از دست رفته است، و آینده‌ای که بودنش در آن معلوم نیست، ارزش «نوروز» خود را بهتر درک می‌کند. ادبیات پرمایه ایرانی که آکنده از غنیمت شماری نوبهار و تشویق به کوششی نو در آن است، برگرفته از همین نکته زیبا است. «اقدام» و «عمل» آشکارترین پیام نوروز است؛ هم برای افراد و هم برای ملت‌ها.
«فرصت»ها بزرگترین نعمتی است که خداوند در اختیار ما انسان‌ها نهاده و می‌نهد؛ مشروط بر آنکه از آن به نیکی و به سرعت بهره برگیریم. اما صد حیف که اولاً فرصت‌ها بسیار اندک حاصل می‌شوند و ثانیاً، ماندگار و همیشگی نیستند. به تعبیر علی علیه‌السلام: «فرصت‌ها همچون ابر در گذرند. از این رو، آنها را غنیمت بشمارید.»
پس باید قدردان فرصت‌ها بود و از تضییع آنها به شدت اجتناب کرد که اگر از دست رفتند، کاری جز اندوه و غصه از دست ما برنمی‌آید: «إِضَاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّةٌ». غصه و افسوس هم که سودی ندارد.
موقعیت‌های شغلی از جمله این فرصت‌ها است که نباید ضایع شود، و تضییع این فرصت به آن است که در انجام وظیفه سستی کنیم یا به کارهای حاشیه‌ای مشغول شویم. آنها که مسئولیتی می‌پذیرند باید با همه قدرت به انجام وظیفه و خدمت‌رسانی مشغول شوند و از سستی در انجام وظیفه و عقب انداختن کارها خودداری نمایند؛ وگرنه فرصتی بی بدیل را تباه ساخته‌اند.
کارگزاری که وقت خود را صرف کارهایی کند که وظیفه او به شمار نمی‌رود، و به همین دلیل از انجام وظایف شغلی خود باز ماند، خطاکار و شایسته توبیخ است؛ حتی اگر آن کارها فی نفسه مجاز و خوب هم باشد. کمیل بن زیاد از اصحاب سرّ امیرالمومنین علیه‌السلام و مورد علاقه و اعتماد شدید آن بزرگوار بود. حضرت او را به دلایلی به عنوان فرماندار منطقه «هیت» منصوب کرد که از آبادى‌هاى کشور عراق است. اما او با پرداختن به کار خوبی برای منطقه مجاور، به حوزه مسئولیت خویش آسیب رساند.
امام علیه‌السلام نامه‌ای کوتاه به کمیل نوشت و او را مورد عتاب و سرزنش قرار داد و نوشت: «أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ تَضْیِیعَ الْمَرْءِ مَا وُلِّیَ، وَتَکَلُّفَهُ مَا کُفِیَ، لَعَجْزٌ حَاضِرٌ، وَرَأْیٌ مُتَبَّرٌ»؛ اینکه انسان مسئولیتی که به وی واگذار شده را ضایع کند، و عهده‌دار کاری شود که وظيفه او نيست، يک ناتوانى آشکار و طرز فکری باطل و هلاک‌کننده است.
پیام پسوند نام سال جاری غنیمت شمردن مهلت باقیمانده برای خدمت هر چه بیشتر به کشور و مردم است؛ خدمتی که اولویت کنونی‌اش، پی‌ریزی جدی و عملی «اقتصاد مقاومتی» است و البته بدون ادامه «همدلی و همزبانی دولت و ملت» ناشدنی است. همه باید دست در دست یکدیگر دهیم و با تجمیع توان‌ها در مسیری که راهنمای امت تعیین کرده‌اند فرصت را برای خدمتی هر چه بیشتر و بهتر غنیمت شماریم. این پند سعدی مانند همیشه دلنشین است که می‌فرماید:
«سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن فرصت شمار امروز را»
نظر شما